W naszym kościele odbyła się uroczystość Pierwszej Komunii Świętej podczas, której 9-letnie dzieci, po raz pierwszy przyjmują sakrament Eucharystii pod postacią Hostii. Dzieci ubrane były w alby komunijne. Dzieci do tego dnia były przygotowywane przez cały rok przez Księdza Proboszcza Stanisława Pindla oraz katechetkę Małgorzatę Machej.

Ksiądz Proboszcz Stanisław Pindel z gitarą, w czasie nabożeństwa popołudniowego.

Nabożeństwo Majowe (zwane potocznie majówką) odprawiane są w maju w Kościele katolickim ku czci Matki Bożej, podczas którego odmawia się lub odœpiewuje Litanię Loretańską oraz modlitwę Pod Twoją Obronę. Rodowód tych nabożeństw jest jednak znacznie wcześniejszy niż się powszechnie uważa. Gromadzenie się i śpiewanie pieśni na cześć Matki Bożej było znane już na Wschodzie w V wieku. W Kościele zachodnim w I tysiącleciu maj jako miesiąc Maryi święcono raczej sporadycznie. Dopiero na przełomie XIII i XIV w. powstał pomysł, aby miesiąc ten poœwięcić Maryi. Pierwszym, który rzucił taką myœl, był król hiszpański Alfons X. Władca ów zapraszał do udziału w nabożeństwach majowych, sam często brał w nich udział i swoim poddanym zalecał gromadzenie się w porze wieczornej na modlitwy wokół figur Matki Bożej. Dominikanin bł. Heinrich Seuse, uczeń Jana Eckharta i przyjaciel Jana Taulera, znanych mistyków średniowiecza, wyznał, że jako chłopiec zbierał w maju kwiaty i niósł je do stóp Matki Bożej. Lubił pleść z kwiatów wieńce i kłaść je na głowę figur Bożej Rodzicielki. Matka Boża nagrodziła go za to wizją chwały, jaką odbiera od Aniołów. W roku 1549 ukazała się w Niemczech książeczka pod tytułem Maj duchowy, gdzie po raz pierwszy maj został nazwany miesiącem Maryi. W żywocie Św. Filipa Nereusza czytamy, że gromadził on dziatwę przy figurach i obrazach Matki Bożej, śpiewał z nimi pieśni, zbierał kwiaty i zachęcał do składania ku Jej czci kwiatów, duchowych ofiar i wyrzeczeń. Nowicjusze dominikańscy w Fiesole (w latach 1677-1709) w maju gromadzili się przed wizerunkiem Najświętszej Maryi i czcili ją muzyką, śpiewem i składaniem duchowych wyrzeczeń. Jednakże za autora właœciwych nabożeństw majowych historycznie uważa się jezuitę, o. Ansolani (1713). On to w kaplicy królewskiej w Neapolu codziennie w maju urządzał koncert pieśni ku czci Bożej Matki, który kończył się Najświętszym Sakramentem.

Jego Świątobliwość Ojciec Święty Franciszek urodził się 17 grudnia 1936 roku w Buenos Aires. Pochodzi z argentyńskiej rodziny włoskiego pochodzenia. W swojej ojczyŸnie zasłynął ze skromnego życia i ostrej walki z postępującą degradacją moralną swojego narodu. Jest pierwszym Papieżem z Ameryki Południowej, pierwszym wywodzącym się z zakonu jezuitów. Przed objęciem funkcji Biskupa Rzymu był arcybiskupem Buenos Aires i prymasem Argentyny. 21 lutego 2001 papież Jan Paweł II włšczył go w skład Kolegium Kardynalskiego. W dniach 18-19 kwietnia 2005 wziął udział w conclave, które wybrało Benedykta XVI, obecnie zaœ w wyniku conclave w dniach 12-13 bm. zastąpił go na urzędzie biskupa Rzymu.

Popielec, Środa Popielcowa – w kalendarzu chrześcijańskim pierwszy dzień wielkiego postu. Jest to dzień pokuty przypadający na 46 dni kalendarzowych (40-dniowy okres postu, bez wliczania niedziel) przed Wielkanocą. W tym dniu kapłan czyni popiołem znak krzyża na głowie wiernego lub posypuje głowę popiołem, mówiąc jednoczeœnie: Pamiętaj, że jesteś prochem i w proch się obrócisz lub Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię, co ma przypomnieć człowiekowi o kruchości jego życia i nieuchronnej śmierci. Tradycja posypywania głów popiołem na znak pokuty pojawiła się w VIII wieku. W XI wieku papież Urban II uczynił go obowiązującym zwyczajem w całym Kościele. Wówczas postanowiono, że popiół będzie pochodził z palm poświęconych w Niedzielę Palmową z ubiegłego roku. W Środę Popielcową katolików obowiązuje wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych (od 14 roku życia) i post ścisły (między 18, a 60 rokiem życia), czyli ograniczenie liczby posiłków do trzech: jednego do syta oraz dwóch skromnych. W Środę Popielcową nie należy jeść potraw mięsnych. Nie powinno używać się nawet masła i smalcu. Post ten symbolizuje czterdziestodniową tułaczkę Chrystusa po pustyni. Wielki Post kończy się w momencie rozpoczęcia Mszy Wieczerzy Pańskiej w Wielki Czwartek.

Nowe życie i czas, nowa nadzieja, przenikają pierwsze dni Nowego Roku Pańskiego 2013. Stojąc u Jego początku mamy ufność w miłosierdziu i łasce Boga – Tego, który jest początkiem i końcem wszystkiego. Wkraczając w Nowy Rok, kolejny okres w naszym życiu pokładajmy ufność w Bogu i spoglądnijmy w przyszłość z nadzieją na lepsze jutro. Niech Ten, który jest Alfą i Omegą – Początkiem i Końcem będzie naszą pomocą i tarczą, najpewniejszą pomocą w trudnościach.
,,Piękna jest radość w Święta, ciepłe są myśli o bliskich, niech pokój, miłość i szczęście otoczą dzisiaj nas wszystkich”.

Nierozłącznym elementem Świąt Bożego Narodzenia jest kolęda. Nazwa kolęda pojawiła się dawno temu. Wywodzi się ona od słowa "calendae", tak bowiem Rzymianie nazywali początek każdego miesiąca. Owe kalendy, szczególnie styczniowe, czyli noworoczne, obchodzili bardzo radośnie, bawili się, śpiewali, składali sobie życznenia i obdarowywali prezentami. Kościół katolicki zniósł stary, pogański zwyczaj obchodzenia kalend, zachowała się jednak tradycja śpiewania pobożnych pieśni, sławiących narodziny Chrystusa, odwiedzania się w domach, kupowania świątecznych podarunków. W ten sposób do języka naszych dziadków weszło łacińskie słowo "calendae" czyli kolęda. Z biegiem czasu kolędą zwano nie tylko pieśń na Boże Narodzenie, ale także zwyczaj chodzenia po domach z życzeniami świąteczno - noworocznymi czy odwiedzanie przez kapłana parafian w ich domach. Najdawniejsze kolędy, które znamy, pochodzą z wieku XV, a najpopularniejsza z nich to kolęda "Anioł pasterzom mówił". Kolędy nigdy nie poszły w zapomnienie, bo śpiewali je z ochotą wszyscy, młodzi i starzy, przekazywano je z pokolenia na pokolenie, a gdy wynaleziono druk, drukowano je i zbiory takich kolęd i pastorałek zwano "kantyczkami". Kolejne wieki przyniosły nowe kolędy, a największy ich rozkwit datuje się na wiek XVII i XVIII. Wówczas powstały znane do dziś kolędy, jak: "Wśród nocnej ciszy", "Lulajże Jezuniu", "Bóg się rodzi" i inne.

Dzień Zaduszny jest dniem modlitw za ludzi zmarłych, których dusze oczekują w czyśćcu na ostateczne spotkanie z Bogiem. W Zaduszki wspominamy zmarłych potrzebujących jeszcze oczyszczenia, które mogą uzyskać przez modlitwę wiernych i Kościoła. Jest to dzień nabożeństw i modłów w intencji wszystkich zmarłych, a zwłaszcza dusz odbywających jeszcze pokutę. Służą temu m.in. ofiary składane w kościołach i na cmentarzach. Są to tzw. wypominki (zalecki) za naszych najbliższych zmarłych, by cały Kościół modlił się za ich zbawienie. Z ambon lub przy ołtarzu odczytuje się imiona zmarłych i odmawia zwyczajowe modlitwy za wszystkich zmarłych. Tradycja obchodów tego święta sięga czasów biblijnych. Już w Piśmie Świętym Starego Testamentu można napotkać pierwsze wzmianki o zapisywaniu w specjalnych księgach imion osób zmarłych. Tradycja ta przetrwała do czasów apostolskich. W Zaduszki odwiedza się cmentarze, groby zmarłych z rodziny i uczestniczy się w mszach, modląc się w intencji zmarłych. Tego dnia istnieje tradycja zapalania świeczek czy zniczy na grobach zmarłych oraz składania kwiatów, wieńców lub też innego typu ozdób mających być symbolem pamięci o naszych zmarłych.

Uroczystość Wszystkich Świętych (Festum omnium sanctorum) jest chrześcijańską uroczystością ku czci wszystkich znanych i nieznanych świętych i męczenników, którzy są w niebie z Bogiem. Uroczystość Wszystkich Świętych wywodzi się głównie z czci oddawanej męczennikom, którzy oddali życie dla Chrystusa, a których nie wspomniano ani w martyrologiach miejscowych, ani w kanonie mszy świętej. W III wieku rozpowszechniła się tradycja przenoszenia relikwii świętych, albo części tych relikwii w inne miejsca. W ten sposób chciano zaznaczyć, że święci są własnością całego Kościoła. Potoczna nazwa Święto Zmarłych została wypromowana w czasach PRL-u i była elementem prób laicyzacji państwa. Używanie tej nazwy szczególnie na określenie Uroczystości Wszystkich Świętych jest w opinii Kościoła Rzymskokatolickiego błędne. Od wieku IV datuje się także kult wyznawców: Ojców Apostolskich, Ojców Kościoła, świętych biskupów, pustelników, ascetów, świętych dziewic i pokutnic. Papież Jan XI w roku 935 ustanowił osobne święto ku czci Wszystkich Świętych, wyznaczając je na dzień 1. listopada. Dzień Wszystkich Świętych przypomina nam przede wszystkim tych Świętych Pańskich, którzy nie mają swoich osobnych dni w roku liturgicznym, nieznanych sług Bożych. Odwiedzanie grobów jest zwyczajem znanym niemal wszystkim ludom, przekazywanym z pokolenia na pokolenie. Chrześcijanie podjęli tę tradycję i nadali jej wymiar religijny.

Wystawa poświęcona Trzem Męczennikom Koszyckim, w tym pochodzącemu z naszej ziemi Św. Melchiorowi Grodzieckiemu. Św. Melchior urodził się w Cieszynie, a po śmierci rodziców przebywał na zamku w Grodzcu u swojego dziadka Macieja Grodzieckiego. Świety Melchior został kanionizowany przez Jana Pawła II (Koszyce 02.07.1995 r.)

W niedzielę 2 września o godzinie 11:00 odbędą się u nas Dożynki Parafialne. Będziemy się gromadzić przy Chrystusowym stole aby oddać Panu Bogu chwałę za rolniczy trud, chleb na stole… Dożynkowy wystrój w kościele przygotują Parafianie z Simoradza, a przyszłym roku Parafianie z Iskrzyczyna. Msza Święta Dziękczynna za zebrane plony i chleb na stole zawsze będą połączone dla obydwu miejscowości: Simoradz i Iskrzyczyn

W niedzielę 29 kwietnia 2012 r. będziemy uroczyście obchodzić I-rocznicę beatyfikacji Jana Pawła II. Przybędzie do nas Ojciec Jezuita, który wygłosi kazanie i przywiezie ze sobą Relikwie błogosławionego Ojca Świętego Jana Pawła II. Będziemy je mieli okazję uczcić. Po wszystkich Mszach Świętych można też będzie nabyć kremówki papieskie.

W niedzielę - 22 kwietnia będziemy gościć Templariuszy. Przybędą do nas w średniowiecznych strojach i przedstawią nam współczesną działalność Zakonu. Zapraszam na spotkanie z nimi – na sumę o godzinie 10.30.
Templariusze - Zakon Ubogich Rycerzy Chrystusa i Świątyni Salomona (łac. Fratres Militiae Templi, Pauperes Commilitones Christi Templique Salomonis) – średniowieczny zakon rycerski, działający od XII do XIV wieku. Zakon Ubogich Rycerzy Świątyni, czyli templariuszy powstał w 1118 roku (lub, jak sądzi część historyków, w 1119 lub dopiero w 1120 roku), kiedy Hugo de Payens, rycerz z Szampanii i jego towarzysze: Godfryd de Saint-Omer, Godfryd d'Eygorande, Nicolas de Neuvic, Jean d'Ussel, Jean de Meymac i Pierre d'Orlean złożyli przed Gormondem de Picquigny, patriarchą Jerozolimy śluby ubóstwa, czystości, posłuszeństwa i walki za wiarę według reguły cysterskiej (św. Bernarda z Clairvaux). Rycerze-zakonnicy zobowiązali się bronić pielgrzymów i chronić szlaki pielgrzymkowe. Na czele Zakonu stał wielki mistrz, którego większością głosów wybierało kolegium złożone z trzynastu elektorów: ośmiu rycerzy, czterech serwientów i jednego kapelana. Wielkim mistrzem mógł zostać wyłącznie brat po ślubach zakonnych. W sprawach ważnych mistrz podejmował decyzje radząc się kapituły, w której skład wchodzili: seneszal, marszałek, szatny, komandor Królestwa Jerozolimskiego, Komandor Grodu Jeruzalem, komandor Akki, komandor Trypolisu i komandor Antiochii. Zastępcą wielkiego mistrza był seneszal, odpowiedzialny za zaopatrzenie i gospodarkę zakonu. Nad jego namiotem w obozie powiewała baussant – srebrzysto-biała chorągiew zakonu.

Wielkanoc jest najstarszym, największym i centralnym świętem chrześcijańskim. Gdyby bowiem Chrystus nie zmartwychwstał, nie obchodziliśmy żadnych innych świąt, którymi w ciągu roku się cieszymy. Nie byłoby również wspólnoty chrześcijan, której fundamentem jest przecież Zmartwychwstanie Chrystusa. Œwięta Wielkanocne wzięły swój początek od żydowskiej Paschy, czyli wyjścia wybranego narodu z niewoli Egipskiej do Ziemi Obiecanej. Za czasów Jezusa w święto Paschy gromadzili się w Jerozolimie bardzo licznie wierni religii mojżeszowej. Składali baranka wielkanocnego we wspólnej ofierze, a potem spożywali go we wspólnotach rodzinnych, wspominając wyprowadzenie z niewoli egipskiej. Dziś Chrystus Zmartwychwstały gromadzi swoich uczniów, jako Baranek Boży składa się w ofierze i zaprasza ich na ucztę, na której daje im spożywać Swoje Ciało i Swoją Krew. Jest to nasza Pascha, nasze przejście do nowego życia. Krew bowiem Chrystusa – Baranka ocala nas od grzechu i śmierci i czyni nas godnymi udziału w uczcie wiekuistej radości. Dlatego od najdawniejszych czasów w naszej polskiej tradycji, centrum stołu świątecznego zajmuje baranek wielkanocny z chorągiewką i radosnym napisem: Alleluja. Niech Chrystus Zmartwychwstały, Zwycięzca śmierci, piekła i szatana ciągle zwycięża w Was i przez Was. Niech Was obdarzy swoją łaską, radością i pokojem.

Tyle razy przychodzimy do naszego kościoła Jezu. Przynosimy do Ciebie swoje troski, prosimy o pomoc. Otrzymujemy Dar Twojej Łaski, po czym wracamy by podzielić się z Tobą radością i uśmiechem, by w ciszy powiedzieć ,,dziękuję”. Przychodzimy dziœ do Ciebie w chwilach szczególnie dla nas trudnych. Chcemy jednak iść z Tobą drogą wiodącą na Golgotę, pragniemy uczynić Twój Krzyż lżejszym. Przynosimy również nasz krzyż – krzyż biedy, krzyż bezrobocia, krzyż choroby i starości, krzyż naszej Ojczyzny, która przeżywa kolejne trudności. Tobie Panie chcemy polecić cały Polski Naród i jego troski. Prosimy Cię, Jezu, wypowiedz do Niego jeszcze raz słowa: ,,Mówię Ci wstań!” Obecny kryzys i wszystkie trudności wymagajš od nas sił i wiary. O ten dar chcemy Cię prosić Panie. Chcemy być nadal silni przez Twoją obecność wśród nas. Prosimy Cię, bądź z nami, Jezu, bądź z nami, tak jak byłeś z naszymi ojcami, kiedy zwyciężali. Bądź z nami gdziekolwiek jesteśmy i jakkolwiek żyjemy. Bądź z nami, Panie, a przetrwamy najtrudniejsze chwile. Niech się tak stanie. Amen..

Chiara Luce Badano urodziła się 29 paŸdziernika 1971 roku w Sassello, niedaleko Genui, w prostej, wierzącej rodzinie. Pełna naturalnych zalet, piękna i wysportowana, miała wielu przyjaciół, którzy określali ją jako normalną a jednocześnie wyjątkową. W 1981 roku razem z rodzicami poznaje Ruch Focolari. Był to dla nich początek nowego życia. Chiara zaczyna żyć radykalnie Ewangelią, która ją fascynuje, karmiąc się duchowością jedności stającą się jej stylem życia. Pielęgnuje przyjaźń z Jezusem, którego rozpoznaje w bliźnich, szczególnie tych najmniejszych, najbiedniejszych, a wśród nich w dzieciach Afryki, do których pragnie w przyszłości pojechać jako lekarz. Jej radykalizm nie słabnie w czasie próby, kiedy rak kości unieruchamia ją w łóżku w wieku 17 lat. Podczas częstych wizyt w szpitalu i bardzo bolesnej terapii jest zawsze gotowa mówić swoje ,,tak” Jezusowi ukrzyżowanemu i opuszczonemu. Powtarza często: ,,Dla Ciebie Jezu, jeśli Ty chcesz, ja również tego pragnę”. Jej życie jest świadectwem, że Miłość zwycięża wszystko i ku tej Miłości Chiara pociąga wszystkich, którzy ją otaczają. W ostatnich miesiącach życia ma bardzo mało sił fizycznych, ale pozostaje pogodna i mocna. ,,Niczego już nie posiadam – zwierza się –ale mam jeszcze serce, którym mogę kochać”. Oto przesłanie, które Chiara pozostawiła swoim rówieśnikom: ,,Ja nie mogę już biec, ale chciałabym przekazać Wam pochodnię, jak na olimpiadzie. Macie tylko jedno życie, warto przeżyć je dobrze”.

Nowe życie i czas, nowa nadzieja, przenikają pierwsze dni Nowego Roku Pańskiego 2012. Stojąc u Jego początku mamy ufność w miłosierdziu i łasce Boga – Tego, który jest początkiem i końcem wszystkiego. Wkraczając w Nowy Rok, kolejny okres w naszym życiu pokładajmy ufność w Bogu i spoglądnijmy w przyszłość z nadzieją na lepsze jutro. Niech Ten, który jest Alfą i Omegą – Początkiem i Końcem będzie naszą pomocą i tarczą, najpewniejszą pomocą w trudnościach.
,,Piękna jest radość w Święta, ciepłe są myśli o bliskich, niech pokój, miłość i szczęście otoczą dzisiaj nas wszystkich”.

Nierozłącznym elementem Świąt Bożego Narodzenia jest kolęda. Nazwa kolęda pojawiła się dawno temu. Wywodzi się ona od słowa "calendae", tak bowiem Rzymianie nazywali początek każdego miesiąca. Owe kalendy, szczególnie styczniowe, czyli noworoczne, obchodzili bardzo radośnie, bawili się, śpiewali, składali sobie życznenia i obdarowywali prezentami. Kościół katolicki zniósł stary, pogański zwyczaj obchodzenia kalend, zachowała się jednak tradycja śpiewania pobożnych pieśni, sławiących narodziny Chrystusa, odwiedzania się w domach, kupowania świątecznych podarunków. W ten sposób do języka naszych dziadków weszło łacińskie słowo "calendae" czyli kolęda. Z biegiem czasu kolędą zwano nie tylko pieśń na Boże Narodzenie, ale także zwyczaj chodzenia po domach z życzeniami świąteczno - noworocznymi czy odwiedzanie przez kapłana parafian w ich domach. Najdawniejsze kolędy, które znamy, pochodzą z wieku XV, a najpopularniejsza z nich to kolęda "Anioł pasterzom mówił". Kolędy nigdy nie poszły w zapomnienie, bo śpiewali je z ochotą wszyscy, młodzi i starzy, przekazywano je z pokolenia na pokolenie, a gdy wynaleziono druk, drukowano je i zbiory takich kolęd i pastorałek zwano "kantyczkami". Kolejne wieki przyniosły nowe kolędy, a największy ich rozkwit datuje się na wiek XVII i XVIII. Wówczas powstały znane do dziś kolędy, jak: "Wśród nocnej ciszy", "Lulajże Jezuniu", "Bóg się rodzi" i inne.

Boże, dzięki Twojemu miłosierdziu dusze wiernych odpoczywają w pokoju; udziel łaskawie odpuszczenia grzechów Twoim sługom i służebnicom, którzy tutaj spoczywają w Chrystusie, aby uwolnieni od wszystkich win cieszyli się z Tobą bez końca. Panie, przyjmij łaskawie modlitwę zaniesioną za dusze sług i służebnic Twoich, którzy tutaj spoczywają w Chrystusie, niech oswobodzeni z więzów śmierci otrzymają życie wieczne. Boże, Światłoœci dusz wiernych, wysłuchaj nasze prośby i daj miejsce w niebie, błogosławiony pokój oraz jasność Twojego świata sługom i służebnicom Twoim, których ciała tutaj spoczywają w Chrystusie. Przez Chrystusa, Pana naszego.

Dzień Zaduszny jest dniem modlitw za ludzi zmarłych, których dusze oczekują w czyśćcu na ostateczne spotkanie z Bogiem. W Zaduszki wspominamy zmarłych potrzebujących jeszcze oczyszczenia, które mogą uzyskać przez modlitwę wiernych i Kościoła. Jest to dzień nabożeństw i modłów w intencji wszystkich zmarłych, a zwłaszcza dusz odbywających jeszcze pokutę. Służą temu m.in. ofiary składane w kościołach i na cmentarzach. Są to tzw. wypominki (zalecki) za naszych najbliższych zmarłych, by cały Kościół modlił się za ich zbawienie. Z ambon lub przy ołtarzu odczytuje się imiona zmarłych i odmawia zwyczajowe modlitwy za wszystkich zmarłych. Tradycja obchodów tego święta sięga czasów biblijnych. Już w Piśmie Świętym Starego Testamentu można napotkać pierwsze wzmianki o zapisywaniu w specjalnych księgach imion osób zmarłych. Tradycja ta przetrwała do czasów apostolskich. W Zaduszki odwiedza się cmentarze, groby zmarłych z rodziny i uczestniczy się w mszach, modląc się w intencji zmarłych. Tego dnia istnieje tradycja zapalania świeczek czy zniczy na grobach zmarłych oraz składania kwiatów, wieńców lub też innego typu ozdób mających być symbolem pamięci o naszych zmarłych.

Uroczystość Wszystkich Świętych (Festum omnium sanctorum) jest chrześcijańską uroczystością ku czci wszystkich znanych i nieznanych świętych i męczenników, którzy są w niebie z Bogiem. Uroczystość Wszystkich Świętych wywodzi się głównie z czci oddawanej męczennikom, którzy oddali życie dla Chrystusa, a których nie wspomniano ani w martyrologiach miejscowych, ani w kanonie mszy świętej. W III wieku rozpowszechniła się tradycja przenoszenia relikwii świętych, albo części tych relikwii w inne miejsca. W ten sposób chciano zaznaczyć, że święci są własnością całego Kościoła. Potoczna nazwa Święto Zmarłych została wypromowana w czasach PRL-u i była elementem prób laicyzacji państwa. Używanie tej nazwy szczególnie na określenie Uroczystości Wszystkich Świętych jest w opinii Kościoła Rzymskokatolickiego błędne. Od wieku IV datuje się także kult wyznawców: Ojców Apostolskich, Ojców Kościoła, świętych biskupów, pustelników, ascetów, świętych dziewic i pokutnic. Papież Jan XI w roku 935 ustanowił osobne święto ku czci Wszystkich Świętych, wyznaczając je na dzień 1. listopada. Dzień Wszystkich Świętych przypomina nam przede wszystkim tych Świętych Pańskich, którzy nie mają swoich osobnych dni w roku liturgicznym, nieznanych sług Bożych. Odwiedzanie grobów jest zwyczajem znanym niemal wszystkim ludom, przekazywanym z pokolenia na pokolenie. Chrześcijanie podjęli tę tradycję i nadali jej wymiar religijny.

Wszyscy korzystamy z pracy rolników, wszyscy też powinniœmy okazywać Panu Bogu wdzięczność za spożywany chleb powszedni. Mieszkańcy miast, ale także my wszyscy pracujący poza rolnictwem, mamy okazję do przypomnienia sobie ciężkiej pracy na roli, tym bardziej, że często jest ona niedoceniona. Dziękczynienie za żniwa zawsze łączy się ze Mszą Świętą, gdyż Eucharystia jest najlepszym dziękczynieniem, także za zbiory i owoce ziemi oraz pracy ludzkiej. Akcent dziękczynienia za żniwa i chleb na stole, zostanie włączony do wszystkich Mszy Świętych odprawionych w niedzielę 4 września oraz w następną niedzielę tj. 11 września ( modlitwa powszechna, kazanie, ucałowanie chleba, pokropienie wiernych, wieńca żniwnego, warzyw i owoców oraz innych płodów ziemi). Proponuję i proszę kochanych Parafian, by na te uroczystości zadbali o odpowiedni wystrój naszej świątyni, oraz by delegaci żniwiarzy i rolników, o ile to możliwe, byli ubrani w ludowe stroje i zasiedli w pierwszych ławkach w kościele. Jako kapłan żywię też głęboką nadzieję i proponuję by w przyszłości oficjalne Dożynki organizowane na naszej ziemi ( gminne i powiatowe), były połączone z Ofiarą Eucharystyczną, która jest najlepszym Dziękczynieniem Panu Bogu, Gospodarzowi całej ziemi.

Ksiądz Stanisław Pindel Proboszcz Parafii

W dniu 01.05.2011 z okazji Beatifikacji Jana Pawła II odbyła się w naszym Kościele Św. Jakuba Apostoła Specjalna Msza Dziękczynna.

Z okazji przypadającej 50 rocznicy urodzin naszego drogiego proboszcza Księdza Kanonika Stanisława Pindel zapraszamy czcigodnych parafian i wszystkich gości z bliska i daleka w najbliższą niedzielę 6 Marca 2011 o godzinie 10.30 na Mszę Świętą Koncelebrowaną. Gromkie STO LAT, STO LAT, STO LAT... zaśpiewamy po Mszy. Wystąpi także chór z Brennej.

Za przybycie z serca, gorąco dziękujemy w imieniu Rady Parafialnej i Solenizanta.

W Niedzielę o godz. 15.30 odbyła się Msza Św. w intencji kochających się i zakochanych z okazji dnia Św. Walentego odprawiona przez Proboszcza Kościoła Jubileuszowego w Simoradzu, pod wezwaniem Św. Jakuba Apostoła.

Nierozłącznym elementem Świąt Bożego Narodzenia jest kolęda. Nazwa kolęda pojawiła się dawno temu. Wywodzi się ona od słowa "calendae", tak bowiem Rzymianie nazywali początek każdego miesiąca. Owe kalendy, szczególnie styczniowe, czyli noworoczne, obchodzili bardzo rodosnie, bawili się, śpiewali, składali sobie życznenia i obdarowywali prezentami. Kościół katolicki zniósł stary, pogański zwyczaj obchodzenia kalend, zachowała się jednak tradycja śpiewania pobożnych pieśni, sławiących narodziny Chrystusa, odwiedzania się w domach, kupowania świątecznych podarunków. W ten sposób do języka naszych dziadków weszło łacińskie słowo "calendae" czyli kolęda. Z biegiem czasu kolędą zwano nie tylko pieśń na Boże Narodzenie, ale także zwyczaj chodzenia po domach z życzeniami świąteczno - noworocznymi czy odwiedzanie przez kapłana parafian w ich domach. Najdawniejsze kolędy, które znamy, pochodzą z wieku XV, a najpopularniejsza z nich to kolęda "Anioł pasterzom mówił". Kolędy nigdy nie poszły w zapomnienie, bo śpiewali je z ochotą wszyscy, młodzi i starzy, przekazywano je z pokolenia na pokolenie, a gdy wynaleziono druk, drukowano je i zbiory takich kolęd i pastorałek zwano "kantyczkami". Kolejne wieki przyniosły nowe kolędy, a największy ich rozkwit datuje się na wiek XVII i XVIII. Wówczas powstały znane do dziś kolędy, jak: "Wśród nocnej ciszy", "Lulajże Jezuniu", "Bóg się rodzi" i inne.

Zapraszamy do zapoznania się z nowymi artykułami prasowymi w zakładce "Prasa o nas" na temat Kościoła Św. Jakuba Apostoła w Simoradzu i uroczystości związanych z Rokiem Jubileuszowym.

Poprawne odmawianie różańca oznacza odmawianie modlitwy oraz medytację w tym samym czasie. Dzięki temu odmawianie różańca jest tak wspaniałym przeżyciem duchowym. Każda z tajemnic różańca koncentruje się na jednym ważnym wydarzeniu z życia Jezusa Chrystusa i jego matki, Maryji. Wyróżniamy 20 tajemnic różańca, które dodatkowo podzielone są na 4 grupy: Tajemnice Radosne, Tajemnice Światła, Tajemnice Bolesne i Tajemnice Chwalebne.

5 września 2010 r. (Niedziela) o godz. 11.00 w Kościele Św. Jakuba Apostoła w Simoradzu odbyły się uroczyste dożynki prafialne.
Godz 11.00 - Msza Św. Dożynkowa
Godz.12.00 - rodzinne foto i przejście na teren przed kościołem, gdzie odbyła się Biesiada Dożynkowa (ciepłe posiłki). Uroczystego otwarcia Biesiady Dożykowej dokonali włodarze naszego powiatu i gminy: Pan Starosta Czesław Gluza i Wójt Gminy Pan Tomasz Branny. Gościem honorowym dożynek była Siostra Anastazja - autorka książek kulinarnych.
W czasie biesiady odbyły sie konkursy na:
a) najpiękniejszy strój cieszyński - kategoria dzieci
b) najpiękniejszy strój cieszyński - kategoria dorośli
c) konkurs poezji religijnej - wiersz o Św. Jakubie
d) konkurs na najpiękniejszą modlitwę do Św. Jakuba Apostoła opiekuna pielgrzymów i turystów.
Goście honorowi dożynek wręczyli nagrody konkursowe. Po konkursach odbyły się występy artystyczne dzieci i młodzieży z całej naszej gminy.

Serdecznie zapraszam!
Zaproszenie na dożynki
Przepis na "Piernik Św. Jakuba Apostoła"
Galeria

Ks. Stanisław Pindel
Proboszcz parafii.

Odpust odbył się w Niedzielę 01 Sierpnia 2010 r.
Zaproszenie

Droga - audycja religijna Anny Musialik - szlakiem Św. Jakuba, wizyta w parafii Św. Jakuba w Simoradzu
Posłuchaj audycji

W dniu 25 Lipca 2010 roku odbyła się w naszym kościele niezwykła, nadzwyczajna uroczystość. Po Mszach Świętych – poświęceni zostali kierowcy oraz ich pojazdy. Nabyć było można pamiątkowe kartki i znaczki pocztowe. Gościem SPECJALNYM uroczystości był Mistrz Polski Rajdów Samochodowych p. Kajetan Kajetanowicz.
Galeria
Artykuł z Tygodnika Niedziela 08.08.2010 r.
Zaproszenie

W dniach 25 lipca i 1 sierpnia 2010 r. w godz od 8.30 do 12.30 przy kościele będzie stanowisko Poczty Polskiej z okolicznościowym datownikiem Kościoła Jubileuszowego i specjalnymi kartami pocztowymi wydanymi przez Pocztę Polską.

Przedstawiamy parafianom oraz osobom odwiedzającym naszą stronę artykuły prasowe oraz zdjęcia, które opisują i ilustrują wędrówkę naszych trzech pielgrzymów z Simoradza z figurą Św. Jakuba Ap. tzw. szlakiem "francuskim" do Santiago De Compostela.

W dniu 29.06.2010 r. odbyła się wyjątkowa uroczystość w historii naszej parafii, której przewodniczył Ekscelencja Ks. Bp. Ordynariusz Tadeusz Rakoczy, który dokonał "Poświęcenia - Konsekracji Ołtarza", który jest Stołem Ofiary i Uczty Paschalnej. Chrystus Pan, ustanawiając pod postacią uczty ofiarniczej pamiątkę ofiary, którą miał złożyć Ojcu na ołtarzu krzyża, uświęcił stół ofiarny, przy którym mieli gromadzić się wierni, by uczcić Jego Paschę.

W dniach od 20 do 24 czerwca 2010 r, odbyły się MISJE PARAFIALNE", w naszym ukochanym kościele jubileuszowym, które poprowadził osobiście: Ks. Prałat Władysław Zązel, duszpasterz Podhala, Proboszcz Parafii Kamesznica (diecezja bielsko-żywiecka). Więcej

Z serca dziękujemy matkom, dzieciom, rodzinom oraz artystom którzy występowali podczas Święta MATKI w naszym kościele... Galeria

KONCERT UWIELBIENIA zespołu "KIERUNEK: NIEBO" promujących ich nową płytę w naszym kościele w dniu 6.06.2010
Więcej informacji

W dniach od 30.04.2010 do 01.05.2010 odbył się Pierwszy Kongres Jakubowy dla członków Bractwa Świętego Jakuba Starszego Apostoła i Jego Czcicieli na Jasnej Górze. Kongres był połączony z 3. Pielgrzymką Parafii Jakubowych z całej Polski. Gościem spotkania był abp Julián Barrio Barrio, arcybiskup Santiago de Compostela w Hiszpanii, miejsca kultu św. Jakuba Apostoła.
Arcybiskup Santiago poświęcił podczas mszy Św. w kaplicy Cudownego Obrazu Matki Bożej figurę Świętego Jakuba wykonaną dla naszego Kościoła w Simoradzu przez naszego artystę rzeźbiarza Bogusława Żbel.
Zobacz zdjęcia

W dniu 25.04.2010. (niedziela) odbyła się Uroczystość Poświęcenia Krzyża (6-metrowego postumentu o konstrukcji żelbetonowej, dzieła artysty p. Andrzeja Klimowskiego) ku czci oraz wiecznej pamięci tragicznie zmarłych. Krzyż od tego momentu nosi zaszczytną nazwę: „Krzyża Pamięci Ofiar – KATYŃ 1940 / 2010”.
Artykuł z Głosu Ziemi Cieszyńskiej
Zobacz zdjęcia

Konkurs odbył się w Niedzielę Palmową (28 Marca 2010 r.) – przed, podczas oraz po „Uroczystej Mszy Świętej” – która rozpoczęła się o godzinie 10.30 pochodem palm (procesją z Palmami) – upamiętniającym triumfalne wejście Jezusa do Jerozolimy.
Zaproszenie
Zobacz zdjęcia

Kościół Jubileuszowy Św. Jakuba Ap. Simoradz w oczach dzieci. Z okazji rekolekcji "Jubileuszu Św. Jakuba Ap." odbył się specjalny konkurs plastyczny dla dzieci i młodzieży. "Owoce konkursu" prezentuje niniejsza galeria.
Galeria

W ramach obchodów Jubileuszu Roku Św. Jakuba Apostoła, Proboszcz Kościoła w Simoradzu zorganizował Specjalną Mszę Świętą KOBIET, która odbyła się w niedzielę (07.03.2010.) o godzinie 17.00 /z okazji dnia kobiet/
Więcej informacji
Plakat
Zobacz zdjęcia

Od niedawna można nas znaleźć na portalu społecznościowym Nasza-klasa.pl. Parafia św. Jakuba Ap. w Simoradzu pragnie wszystkich serdecznie zaprosić do grona naszych znajomych.
http://nasza-klasa.pl/profile/31775703

Proboszcz Kościoła Jubileuszowego w Simoradzu, pod wezwaniem Św. Jakuba Ap. zorganizował Mszę Św. dla Zakochanych z okazji Walentynek.
Msza Św. dla Zakochanych
Plakat walentynkowy.
Gość Niedzielny - Notatka prasowa.
Zobacz zdjęcia

Zapraszamy parafian do zapoznania się ze zdjęciami naszego Kościoła Jubileuszowego w Simoradzu, pod wezwaniem Św. Jakuba Ap. wykonanych przez znanego fotografa skoczowskiego. Zobacz zdjęcia

W dniu 25 stycznia 2010 r. prafianie uczestniczyli w "Czuwaniu Jakubowym", które zostało zakończone Błogosławieństwem Św. Roku Jubileuszowego oraz we Mszy Św. koncelebrowanej przez trzech kapłanów. Zobacz zdjęcia

Biskup Bielsko-Żywiecki Jego Ekscelencja Ks. Bp Tadeusz Rakoczy wydał dekret, w którym postanawia, aby w roku 2010, który jest Rokiem Św. Ap. Jakuba Starszego, kościól parafialny w Simoradzu był kościołem jubileuszowym.

W ramach przygotowań do obchodów Roku Św. Jakuba Apostoła przeprowadzono w naszym kościele szereg inwestycji. Zobacz co zrobiono na przestrzeni ostatnich 3 lat:

W Adwencie ważne miejsce zajmują silnie w pobożności polskiej zakorzenione Roraty. Stały się one szczególnie bliskie dzieciom poprzez przyjęte przez nie obyczaje związane z symboliką światła oraz inne elementy wizualnej oprawy tego nabożeństwa (SDK V.3.1.5). Tradycyjnie Mszę świętą roratnią odprawia się rano "przed wschodem słońca" symbolizując w ten sposób, że przez Wcielenie przyszła na świat Światłość prawdziwa, wzeszło "Słońce sprawiedliwości." Ze względu na większy udział wiernych, Msze święte roratnie w tym roku będą sprawowane wieczorem (większość z nich). W przyszłym roku Roraty odbywać się będą wyłącznie wieczorem o godzinie 17. Obok świec, które zazwyczaj palą się na ołtarzu, umieszcza się dodatkową święcę, przybraną białą wstążką symbolizującą Najświętszą Maryję Pannę i Jej oddanie się Bogu w oczekiwaniu na przyjście Zbawiciela. Królowie polscy, począwszy od Bolesława Wstydliwego, osadzając tę właśnie świecę na środkowym lichtarzu mówili: "Gotów jestem na przyjście Pana." W czasie tegorocznych Rorat i my codziennie będziemy wołać: "Gotów jestem na przyjście Pana!" oraz "Marana tha – przyjdź Panie Jezu!". Bardzo serdecznie zapraszam wszystkie dzieci. Przygotujcie sobie lampiony. Zachęcam także młodzież i dorosłych by brali udział w Mszy świętej roratniej, a przez to tworzyli wspólnotę z najmłodszymi członkami parafii i służyli im pomocą.

Dzień Zaduszny jest dniem modlitw za ludzi zmarłych, których dusze oczekują w czyśćcu na ostateczne spotkanie z Bogiem. W Zaduszki wspominamy zmarłych potrzebujących jeszcze oczyszczenia, które mogą uzyskać przez modlitwę wiernych i Kościoła. Jest to dzień nabożeństw i modłów w intencji wszystkich zmarłych, a zwłaszcza dusz odbywających jeszcze pokutę. Służą temu m.in. ofiary składane w kościołach i na cmentarzach. Są to tzw. wypominki (zalecki) za naszych najbliższych zmarłych, by cały Kościół modlił się za ich zbawienie. Z ambon lub przy ołtarzu odczytuje się imiona zmarłych i odmawia zwyczajowe modlitwy za wszystkich zmarłych. Tradycja obchodów tego święta sięga czasów biblijnych. Już w Piśmie Świętym Starego Testamentu można napotkać pierwsze wzmianki o zapisywaniu w specjalnych księgach imion osób zmarłych. Tradycja ta przetrwała do czasów apostolskich. W Zaduszki odwiedza się cmentarze, groby zmarłych z rodziny i uczestniczy się w mszach, modląc się w intencji zmarłych. Tego dnia istnieje tradycja zapalania świeczek czy zniczy na grobach zmarłych oraz składania kwiatów, wieńców lub też innego typu ozdób mających być symbolem pamięci o naszych zmarłych.

Uroczystość Wszystkich Świętych (Festum omnium sanctorum) jest chrześcijańską uroczystością ku czci wszystkich znanych i nieznanych świętych i męczenników, którzy są w niebie z Bogiem. Uroczystość Wszystkich Świętych wywodzi się głównie z czci oddawanej męczennikom, którzy oddali życie dla Chrystusa, a których nie wspomniano ani w martyrologiach miejscowych, ani w kanonie mszy świętej. W III wieku rozpowszechniła się tradycja przenoszenia relikwii świętych, albo części tych relikwii w inne miejsca. W ten sposób chciano zaznaczyć, że święci są własnością całego Kościoła. Potoczna nazwa Święto Zmarłych została wypromowana w czasach PRL-u i była elementem prób laicyzacji państwa. Używanie tej nazwy szczególnie na określenie Uroczystości Wszystkich Świętych jest w opinii Kościoła Rzymskokatolickiego błędne. Od wieku IV datuje się także kult wyznawców: Ojców Apostolskich, Ojców Kościoła, świętych biskupów, pustelników, ascetów, świętych dziewic i pokutnic. Papież Jan XI w roku 935 ustanowił osobne święto ku czci Wszystkich Świętych, wyznaczając je na dzień 1. listopada. Dzień Wszystkich Świętych przypomina nam przede wszystkim tych Świętych Pańskich, którzy nie mają swoich osobnych dni w roku liturgicznym, nieznanych sług Bożych. Odwiedzanie grobów jest zwyczajem znanym niemal wszystkim ludom, przekazywanym z pokolenia na pokolenie. Chrześcijanie podjęli tę tradycję i nadali jej wymiar religijny.

W październiku 2009 r. prowadzono prace przy wznoszeniu nowego krzyża w Simoradzu. Krzyż ten jest darem artysty rzeźbiarza Pana Andrzeja Klimowskiego z Łączki. Został on odnowiony i ustawiony na działce parafialnej w Simoradzu przy drodze Skoczów - Dębowiec naprzeciwko stadionu LKS Simoradz. Krzyż o konstrukcji żelbetonowej ma wysokość 6 m. Został wzniesiony w ramach przygotowań do obchodów Roku Św. Jakuba Ap. 2010. Jego uroczyste poświęcenie nastąpi jesienią br. Wznosząc i poświęcając ten krzyż pragniemy upamiętnić beatyfikację Sługi Bożego Jana Pawła II, która jest planowana na jesień 2010 r. Zobacz zdjęcia

Wszyscy korzystamy z pracy rolników, wszyscy też powinniśmy okazywać Panu Bogu wdzięczność za spożywany chleb powszedni. Mieszkańcy miast, ale także my wszyscy pracujący poza rolnictwem, mamy okazję do przypomnienia sobie ciężkiej pracy na roli, tym bardziej, że często jest ona niedoceniana. Dziękczynienie za żniwa zawsze łączy się ze Mszą Św., gdyż Eucharystia jest najlepszym dziękczynieniem, także za zbiory i owoce ziemi oraz pracy ludzkiej. Akcent dziękczynienie za żniwa i chleb na stole, zostanie włączony do wszystkich Mszy Świętych odprawianych w niedzielę 6 września oraz w niedzielę następną tj. 13 września (modlitwa powszechna, kazanie, ucałowanie chleba, pokropienie wiernych, wieńca żniwnego, warzyw i owoców oraz innych płodów ziemi). Proponuję i proszę kochanych Parafian, by na te uroczystości zadbali o odpowiedni wystrój naszej świątyni, oraz by delegaci żniwiarzy i rolników, o ile to możliwe, byli ubrani w ludowe stroje i zasiedli w pierwszych ławkach w kościele. Jako kapłan żywię też głęboką nadzieję i proponuję by w przyszłości oficjalne Dożynki organizowane na naszej ziemi (gminne i powiatowe), były połączone z Ofiarą Eucharystyczną, która jest najlepszym Dziękczynieniem Panu Bogu, Gospodarzowi całej ziemi.