Informacje
  • Kontakt

    Adres parafii:  

    43-426 Dębowiec, Simoradz, Plac Św. Jakuba Apostoła 4 
    tel: +48 33 856 21 27 lub 511 519 443


    Kancelaria parafialna jest czynna:
    poniedziałki, środy i piątki po Mszy Św wieczornej w okresie letnim do godziny 19:00 a w okresie zimowym do godziny 18:00



    e-mail: simoradzparafia@gmail.com

    Konto bankowe: 
    RZYMSKOKATOLICKA PARAFIA
    ŚW. JAKUBA APOSTOŁA  SIMORADZ
    ING  77 1050 1083 1000 0022 1074 4708

     

  • Msze Święte

    W Niedzielę i Święta

    800

    1000

    1130 

    W Wielkim Poście; maju i październiku dodatkowo o 1530 


    Wtorek, Czwartek

    700

    Poniedziałek, Środa, Piątek

    1800 

    W Sobotę

    1800

Boże Narodzenie

Aktualności

Dodano: 2014-12-22, 14:30

Wigilia Bożego Narodzenia, wigilia świąt Bożego Narodzenia

(wieczerza wigilijna, wieczór wigilijny, niekiedy także gwiazdka) (z łaciny vigilia – czuwanie, straż; vigilare – czuwać) – w tradycji chrześcijańskiej dzień poprzedzający Boże Narodzenie, kończący okres adwentu.

W kościele łacińskim wigilia Bożego Narodzenia jest obchodzona 24 grudnia, w kosciele greckokatolickim i prawosławnym – 6 stycznia (w związku z posługiwaniem się kalendarzem juliańskim), a w kosciele katolickim obrządku ormiańskiego - 5 stycznia.

Zgodnie z tradycją w Polsce wieczerza wigilijna rozpoczyna się wraz z „pierwszą gwiazdką na niebie”. Jest to symboliczne nawiązanie do Gwiazdy Betlejemskiej zwiastującej narodziny Jezusa, którą według Biblii na wschodniej stronie nieba ujrzeli Trzej Królowie. Wieczerzę, jak każe obyczaj, postną, rozpoczyna się modlitwą i czytaniem fragmentu Ewangelii Mateusza lub  Ewangelii Łukasza w części dotyczącej narodzin Jezusa. Potem uczestnicy wieczerzy wzajemnie przełamują się opłatkiem, jednocześnie składając sobie życzenia. Na stole przykrytym białym obrusem z wiązką sianka pod spodem ustawia się o jedno nakrycie więcej, niż wynosi liczba zgromadzonych osób. Dodatkowe miejsce przy stole wigilijnym przeznaczone jest dla niezapowiedzianego gościa, a zwyczaj ten upowszechnił się w XIX wieku. Ważnym zwyczajem towarzyszącym wigilii Bożego Narodzenia jest śpiewanie kolęd. Często też pod choinką umieszczane są prezenty, które wedle tradycji przynosić ma dzieciątko lub gwiazdka.

Pasterka

W nocy, najczęściej o północy, w kościołach rzymskokatolickich rozpoczyna się uroczysta msza zwana Pasterką. Jest to uroczysta msza święta odprawiana w nocy z 24 na 25 grudnia, pierwsza w Boże Narodzenie. Pasterka upamiętnia oczekiwanie i modlitwę pasterzy zmierzających do Betlejem. W Polsce jest jedną z najważniejszych świątecznych tradycji. Następny dzień (25 grudnia) jest nazywany Bożym Narodzeniem, a 26 grudnia to w Polsce drugi dzień świąt obchodzony na pamiątkę Św. Szczepana, pierwszego męczennika za wiarę chrześcijańską. Kolorem liturgicznym w okresie Bożego Narodzenia jest kolor biały.

 

Potrawy wigilijne

Przykładowy stół wigilijny – współcześnie
Tradycyjnie zastawiony stół wigilijny w bieszczadzkiej chacie z Dąbrówki
 

W zależności od regionu i tradycji rodzinnych zestaw wigilijnych potraw jest różny, ale zwyczajowo na wigilijnym stole powinny znaleźć się wszystkie płody ziemi, a potraw powinno być dwanaście. Każdej należy spróbować, co ma zapewnić szczęście przez cały rok. Do najbardziej typowych należą: barszcz z uszkami (wymiennie w niektórych regionach Polski zbiałym żuremzupą grzybowązupą owocową lub zupą rybną), ryby, przyrządzane na różne sposoby, z najbardziej tradycyjnym karpiem smażonym i w galarecie, kapusta z grochem, kapusta z grzybami, pierogi z kapustą, kasza z suszonymi grzybami, fasola z suszonymi śliwami, paszteciki z grzybami, kotleciki z ryżu z sosem grzybowym, kluski z makiem, cukrem i miodem, makiełki, chałka z kompotem z suszonych owoców, zupa migdałowa czy z tradycji wschodniej kulebiak, gołąbki i kutia. Na Śląsku potrawami wigilijnymi są także moczka i makówki. Zgodnie z polskim zwyczajem potrawy wigilijne powinny być postne, czyli bezmięsne i bez użycia tłuszczów zwierzęcych. Post wigilijny jest zwyczajem dość powszechnie przestrzeganym, mimo że w wielu wyznaniach chrześcijańskich nie jest nakazany.